Kur'an-ı Kerim, elbette her bir insanın hayatı da dahil olmak üzere olmuş olacak her şeyden söz eder; öyle ki, İbn Abbas (r.a.), "Devemin yularını kaybetsem Kur'an-ı Kerim'e bakarak bulurum." der.
Meselâ, Allah'ın mü'minlerin velîsi, kâfirlerin velîlerinin ise tağut olduğunu buyuran Bakara Sûresi'nin 257. âyetini; Allah'ın velîleri, yani Allah'ın Dini'nin ve Allah'a giden yolda yolun rehberinin destekçileri için korku ve hüzün olmadığını beyan eden Yunus Sûresi'nin 62. âyetini; Allah'ın göklerin ve yerin nûru olduğunu ve bu nûrun hususiyetlerini anlatan, bu nûra ulaşılan yerler olarak Allah'ın yükseltilmesine ve içlerinde Kendisi'nin zikredilmesine izin verdiği tevazu ve mahviyet sembolü evlere atıfta bulunup, Allah'ın nûrunu dört bir yana taşımak için bu evlerde O'nun zikrine koşan ve geçim çalışmalarının, ticaretlerinin kendilerini bu zikirden alıkoyamadığı kahramanlardan söz eden Nûr Sûresi'nin 35-38. âyetleriyle, bunların muarızlarını nazara veren 39-40. âyetlerini bir arada ele aldığımızda, Sahâbe'den ve Sahâbe döneminden sonra, bilhassa son 3-4 asırda dünya genelini etkileyen fikrî-siyasî akımları, hareketleri ve Âhir Zaman'da Sahâbe çizgisinde Allah yolunun hizmetçilerini ve muarızlarını bütün temel nitelikleriyle görürüz.
Bunun gibi, Bakara Sûresi 17-20. âyetlerindeki temsiller, pek çok manâ katmanları ve muhatapları içinde bilhassa birkaç nesil "irtica" savaşçılarının hallerini bütün açıklığıyla tarif etmektedir.
Devamı için:http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=949177
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder